Είμαι μαμά, εργαζόμενη/άνεργη και εθελόντρια του Συνυπάρχω. Μπορεί να με ξέρεις, μπορεί και όχι. Δεν συνηθίζω να διαλαλώ το «χόμπι» μου, αναφέρομαι σ’ αυτό μόνο εάν είναι αναγκαίο.
Κάθε μέρα φροντίζω τα παιδιά μου, προσπαθώ να είμαι συνεπής και αποτελεσματική σε όλα όσα κάνω και σκέφτομαι πόσο τυχερή είμαι που τα βγάζω πέρα σε αντίθεση με κάποιους ανθρώπους που χρειάστηκε να βοηθήσω μέσα από τον Συνυπάρχω.
Μου αρέσει να πίνω τον καφέ μου με τις συνεθελόντριές μου και να κάνουμε σχέδια μαζί. Δεν τις γνωρίζω πολύ. Μερικές δεν ξέρω καλά καλά τι δουλειά κάνουν. Ίσως εάν βγαίναμε για μπίρα να περνούσαμε χάλια, να μην είχαμε πολλά να πούμε. Αλλά, στον καφέ της συνύπαρξης είναι όλες μία και μία. Με εμπνέουν, μου δίνουν δύναμη, με κάνουν να νιώθω πιο ασφαλής και ακόμη περισσότερο με κάνουν να νιώθω άξια που βρίσκομαι ανάμεσά τους.
Είμαστε τόσο διαφορετικές αλλά έχω «δει» σε όλες εκείνο το κομμάτι μάλαμα που έχουν στην καρδιά τους και αυτό με κάνει να τις αγαπώ και να τις σέβομαι βαθιά.
Είμαι εθελόντρια-διανομέας του Συνυπάρχω. Όταν ο σύλλογος έχει χρήματα και ψωνίζει, παραδίδω τρόφιμα σε κάποια σπίτια. Ντρέπομαι να αντικρίζω το βλέμμα της αξιοπρεπούς ανάγκης, κουβαλάω κοιτώντας κάτω μέχρι το κατώφλι και φεύγω πριν προλάβουν να μου πουν ευχαριστώ. Ποτέ δεν νιώθω ότι αυτό που παρέδωσα αξίζει να «αγοράσει» ευγνωμοσύνη. Είμαστε άνθρωποι. Ποτέ δεν ξέρεις πού θα είμαι αύριο. Σήμερα μπορώ εγώ.. αύριο εύχομαι να μπορούν αυτοί… Φεύγω με μια γλυκόπικρη αίσθηση και μια υποχρέωση να ξανάρθω. Να μην είμαι κομήτης… Να αποδείξω απλά ότι νοιάζομαι στ’ αλήθεια. Νοιάζομαι τόσο, όσο να ξανάρθω.
Πολλές φορές γονατίζω. Κουράζομαι και αναρωτιέμαι αν κάνω καλά που μοιράζομαι τόσο. Νιώθω και μοναξιά, δεν σας το κρύβω. Είμαστε λίγοι μπροστά στην ανάγκη. Είναι δύσκολο να συνεχίσω… Και μετά σκέφτομαι ότι κάνω λάθος. Είναι δύσκολο θα πει ΓΙΝΕΤΑΙ! Είναι δύσκολο θα πει δεν είναι ακατόρθωτο!
Είμαι εθελόντρια του Συνυπάρχω και ετοιμάζω την 3η Μπουγάδα Αγάπης για την Κυριακή. Θέλω πολύ να είναι μια πετυχημένη εκδήλωση. Από εγωισμό; Δεν ξέρω!
Θέλω όσοι έρθετε να μας δώσετε από το υστέρημά σας να «αγοράσετε» κάτι ανεκτίμητο. Κάτι που θα θυμάστε με αγάπη. Δεν θέλω να βάλετε το χέρι βαθιά στην τσέπη. Χρειάζομαι όμως να ξαναπάω για διανομή, χρειάζονται οι οικογένειες να ξαναπάω για διανομή. Εύχομαι να έρθετε πολλοί και να δώσετε το ελάχιστο ο καθένας, αλλά όλοι μαζί να φτάσουμε να ανακουφίσουμε την ανάγκη για λίγο.
Ονειρεύομαι την Κυριακή 3/6/18 να είναι το χρώμα του Ωραιοκάστρου το χρώμα που θα βάψετε την αγάπη στα λευκά μπλουζάκια. Να είναι το άρωμα του Ωραιοκάστρου η μοσχοβολιά της απλωμένης μπουγάδας της συνύπαρξης. Και ο ήχος … γέλια χαράς και ελπίδας που ανακατεύονται και γίνονται στον αέρα της πόλης μας μια μεγάλη ευχή.
Δεν Ξοδεύεται η Αγάπη!
Είμαι μαμά, εργαζόμενη και εθελόντρια του Συνυπάρχω. Μπορεί να με ξέρεις, μπορεί και όχι. Μπορεί να έρθω στην πόρτα σου κάποια στιγμή, μπορεί να μοιραστούμε το ρομαντικό όνειρο του εθελοντισμού κάποια στιγμή, μπορεί ακόμη να είμαι ΕΣΥ….
